rozdział I - wstęp

rozdział II - charakterystyka języków programowania

rozdział I - podsumowanie

Pascal

Język programowania Pascal powstał w latach siedemdziesiątych. Szybka ewolucja w kierunku ostatniej wersji Turbo Pascala zapewniła temu programowi uznanie w zastosowaniach amatorskich i profesjonalnych. Do jego podstawowych zalet należy zaliczyć szybkość kompilacji przy niewielkich wymaganiach w stosunku do zasobów systemu (zwłaszcza pamięci). Zaś czytelna struktura programu, a tym samym - łatwość jego nauczania - zapewniły mu pierwszorzędne miejsce w programach dydaktycznych wielu szkół i uczelni na całym świecie. Mimo olbrzymiego tempa zmian w dziedzinie oprogramowania, Turbo Pascal nie utracił swojego znaczenia, co więcej - zyskał miano elementarza dla każdego programisty. Pierwszy opis języka Pascal opublikował w 1971 r. Niklaus Wirth. Pomyślany on był jako język służący do nauki programowania. Pascal stosowany początkowo do celów edukacyjnych stał się profesjonalnym narzędziem informatycznym. Od tego czasu pojawiło się wiele wersji tego języka, znacznie odbiegających od pierwowzoru, łamiących nawet strukturalizm języka. Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna ISO przedstawiła w 1980 roku celem ujednolicenia propozycję standardu Pascala. Produkt firmy Borland International Inc. - Turbo Pascal odbiega od niego znacznie. By uruchomić napisany przez nas program w Pascalu trzeba go najpierw skompilować, czyli przetłumaczyć z języka zrozumiałego przez człowieka na język zrozumiały przez komputer. Do tego celu używa się różnych kompilatorów zewnętrznych np. TPC, można również skorzystać z kompilatora wewnętrznego.