OBUDOWA

Najważniejszą cechą komputera IBM PC jest budowa modułowa, oznacza to, że podstawowe podzespoły zamontowane są w jednej obudowie, jednakże każdy z nich można wyjąć i zastąpić innym, oczywiście do tego przeznaczonym. Dzięki takiemu rozwiązaniu możliwa jest łatwa i szybka rozbudowa tego typu sprzętu. Zastosowane podzespoły mogą być typowe, czyli stosowane w większości komputerów lub przystosowane do bardzo specyficznych zastosowań. Mogą one być produkowane przez różnych producentów, pod warunkiem, że są przystosowane do montażu w tego typu komputerze.

Rodzaje obudowy

    Do montażu komputerów IBM PC używa się kilku podstawowych modeli obudowy. Pierwszym typem obudowy była po prostu prosta skrzynka sporych rozmiarów, którą stawiano na biurku a na niej umieszczono monitor. Dzisiaj ten typ określany jest jako obudowa typu desktop. Z uwagi na spore rozmiary montowanych podzespołów była stosunkowo wysoka i zajmowała dużo miejsca.
     W momencie pojawienia się komputerów wyposażonych w procesor INTEL 80386, czyli tzw. AT 386 wprowadzono obudowę typu tower. Jest to wysoka, pionowo ustawiona obudowa, która przeznaczona była początkowo dla tych modeli, które miały pełnić rolę tzw. serwerów, czyli komputerów, których możliwości obliczeniowe pozwalały na podłączenie i równoczesną pracę wielu terminali komputerowych. Takie zastosowanie komputera wymagało jednak instalowanie w jego obudowie wielu dodatkowych elementów takich jak karty sieciowe, dyski twarde i tym podobne. Było to możliwe tylko w obudowie typu tower, ponieważ obudowy typu desktop były po prostu zbyt małe.
     Szybko okazało się, że przeniesienie obszernego pudła jednostki centralnej z biurka na podłogę znacznie polepszyło warunki pracy operatora. Spowodowało to wzmożone zainteresowanie obudowami typu tower i często stosowano je nawet wówczas, gdy nie przewidywano wykorzystania całej jej objętości. W późniejszym czasie wprowadzono obudowę o nieco mniejszej wysokości nazwaną mini-tower. Komputer można było postawić zarówno na biurku jak i na podłodze a równocześnie zachowanie zostały duże możliwości rozbudowy, dzięki czemu ten typ obudowy zdobył sobie na dłuższy czas największą popularność na rynku.
     Postęp w technologii i elektronice pozwolił jednak na powrót do obudowy stojącej na biurku, która była jednak o wiele niższa od obudowy typu desktop obudowę tego typu nazwano slim-line. Jej podstawową wadą jest jednak zbyt ciasne upakowanie podzespołów. Powoduje to słabe chłodzenie wnętrza komputera oraz praktycznie uniemożliwia większą rozbudowę o dodatkowe, poza standardowymi, elementy. Często jednak jej dużą zaletą jest bardzo elegancki wygląd.
     Obecnie na rynku coraz większą popularnością zaczynają się cieszyć obudowy typu midi-tower, nieco większe od mini-tower, lecz również ustawiane w pionie. Ich zaletą jest większa ilość urządzeń dodatkowych np. stacji dysków CD-ROM i CD-RECORDER, wymienne dyski twarde, streamery itp., które można zamontować w komputerze.
     Odmienną rodziną są komputery typu laptop oraz notebook. Są to komputery przenośne, przystosowane do pracy w miejscach pozbawionych zasilania. Specjalnie dla nich skonstruowane są energooszczędne podzespoły, które montuje się w niedużych, zwartych obudowach wyposażonych w zminiaturyzowane klawiatury i płaskie monitory o małym ciężarze i niskim poborze mocy.
     Tak naprawdę złożenie komputera PC nie jest bardziej skomplikowane, niż ustawienie domków z klocków Lego. Wnętrze komputera zaprojektowano tak, by poszczególne elementy łatwo można było wymieniać i rozbudowywać. Dzięki temu, chcąc pracować na lepszym komputerze, nie musimy kupować nowego sprzętu - można tylko dołączyć albo wymienić niektóre elementy, np. pamięć lub twardy dysk.
     Każdy komputer wyposażony jest w tzw. porty, urządzenia pozwalające na wprowadzenie sygnałów do komputera i ich wysyłanie do urządzeń zewnętrznych, np. drukarki, myszki, monitora itp. Urządzenia te podłączone są do specjalnych gniazd dostępnych z zewnątrz. Wielkość i rodzaj gniazda zależy od sposobu przekazywania danych przez port, do którego gniazdo jest podłączone. Poza tym różnią się między sobą konstrukcją zależną od sposobu transmisji sygnału oraz wielkością zależną od zastosowanej ilości bolców (pinów) lub otworów.

Budowa obudowy

Diody informują nas o aktualnym stanie komputera. Pokazują, czy jest włączony, z jaką szybkością pracuje oraz czy dysk twardy jest właśnie zajęty, czy tez nie.
Napęd dyskietek służy do instalowania programów na twardym dysku lub zapisywania danych na dyskietkach, umożliwiając w ten sposób korzystanie z nich na innym komputerze. Wewnątrz dyskietki znajduje się magnetyczny krążek, na którym dane są przechowywane w podobny sposób jak dźwięk na taśmie kasety magnetofonowej.
Włącznik powoduje doprowadzenie prądu do wszystkich elementów komputera.
Napęd dysków CD ROM - jest istotnym uzupełnieniem współczesnego komputera. Na jednym krążku CD-ROM mogą się znaleźć ogromne ilości danych, ale również zapisanych obrazków, filmów wideo czy ścieżek z nagraną muzyką. ROM to skrót od angielskiego określenia read only memory, oznaczającego pamięć tylko do odczytu. Oznacza to, że w przypadku płyt CD-ROM możliwy jest wyłącznie odczyt danych własnych informacji nie da się na nich zapisać.

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ