Rozpatrując problem efektywności wykorzystania systemów multimedialnych w procesie dydaktycznym należy określić celowość stosowania tego systemu na lekcjach tych lub innych przedmiotów i tych lub innych etapach nauczania. Należy rownież podjąć szereg decyzji: czy wprowadzić system jako "korepetytor" (komputerowy podręcznik), czy tez wprowadzić program multimedialny jako rodzaj środka pomocniczego, wspomagającego proces nauczania. Na rynku znajduje się wiele propozycji programów pseudodydaktycznych, które powstawały w oparciu o intuicje ich autorów. Rozwiązanie problemu tworzenia dobrych programów może leżeć w powstawaniu grup specjalistów, w skład których wchodziliby: nauczyciele - praktycy, metodycy, psycholodzy i profesjonalni programiści.
Zastosowanie multimediów w szkole pozwala na osiągniecie szeregu korzyści dydaktycznych.
Po pierwsze, zastosowanie technik multimedialnych w znacznym stopniu rozszerza możliwości prezentacji treści nauczania.
Po drugie, systemy tego typu pozwalają zwiększyć motywacje ucznia do uczenia się. Nie wynika to bynajmniej z faktu nowości, jaka dla wielu uczniów jest praca z komputerem, a która sama w sobie także sprzyja podniesieniu motywacji, ale z faktu, ze techniki multimedialne pozwalają wyeliminować jedna z bardzo istotnych przyczyn negatywnego stosunku uczniów do procesu nauczania-uczenia się, a mianowicie niepowodzeń w działaniach uczniów wynikających z niezrozumienia istoty problemu, braków wiedzy. Pracując z programem dydaktycznym uczeń ma możliwość doprowadzenia procesu rozwiązywania zadania do końca, bez obawy narażenia się na kompromitacje (wstyd przed klasa i nauczycielem spowodowany nieznajomością materiału, strach przed zadawaniem banalnych pytań itp.), wiedząc, ze w razie konieczności otrzyma on ze strony programu niezbędna pomoc (np. w programie "Dyktando" powtórzenie ostatnio czytanej frazy).
Po trzecie, multimedialne systemy edukacyjne w aktywny sposób wprowadzają ucznia w proces nauczania-uczenia się. Jednym z istotnych mankamentów procesów dydaktycznych realizowanych w sposób tradycyjny jest to, ze nie zapewniają one aktywnego włączenia do procesów nauczania-uczenia się wszystkich uczniów. Na przykład w fazie objaśniania nowego materiału nauczania bardzo często wielu uczniów nie pracuje zgodnie ze swoimi możliwościami. Jedni dlatego, ze jest on dla nich niezrozumiały, a inni dlatego, ze w pewnym momencie zamyślili się i utracili "bezpowrotnie" sens toku rozumowania. Ukierunkowanie realizacji procesu dydaktycznego na ucznia przeciętnego prowadzi do utraty zainteresowania lekcja u uczniów zdolnych, a uczniowie słabsi, nawet przy wielkich chęciach, nie są w stanie włączyć się aktywnie do lekcji.
W przypadku pracy z programami multimedialnymi uczeń może zadawać pytania, okresląc formę pomocy (np. demonstracja sposobu działania ze szczegółowymi komentarzami lub ukazanie zasady rozwiązania) i sposób prezentacji materiału nauczania. Inaczej mówiąc, w odróżnieniu od nauczania programowanego, multimedialny system dydaktyczny nie tylko ukierunkowuje działania ucznia, ale sam jest sterowany poprzez realizacje tych działań. Dzięki zastosowaniu oprogramowania dydaktycznego umożliwia się uczniowi samodzielny wybór formy i zakresu pomocy.
Czwarta korzyścią, jaka przynosi zastosowanie multimedialnych srodków dydaktycznych w procesie kształcenia jest sprzyjanie kształtowaniu u uczniów refleksji nad swoja działalnością. Chodzi tu przede wszystkim o fakt, ze systemy te prezentują uczniowi rezultaty jego działań, co umożliwia ich wartościowanie z punktu widzenia postawionego celu
Techniki multimedialne pozwalają na szybkie opanowanie sposobu wykonywania praktycznych czynności i doprowadzenie do realizacji określonych działań, jak to ma często miejsce w przypadku kształcenia zawodowego (przykładem może być program nauczający uczniów wykonywania pewnych czynności w fabryce). Zastosowanie interakcyjnych systemów multimedialnych powinno odnieść pozytywny skutek.
Przy pomocy tego typu programów, można osiągnąć całkiem godne uwagi efekty. Może być to kierowana sugestia do nauczycieli czy dyrektorów szkol zawodowych. Naturalnie, ćwiczenie przy rzeczywistej maszynie jest co najmniej tak samo efektywne. Jeśli jednak jest ona zaangażowana w proces produkcyjny lub jest urządzeniem o dużej czułości, a błędna obsługą może być np. przyczyna awarii, zastosowanie tego typu programów jest z pewnością uzasadnione
Aplikacje multimedialne nadają się również do wspomagania nauczania takich przedmiotów, które wyjaśniają, w oparciu o pewne modele, istote pewnych powiązań i funkcji - a wiec przykładowo chemii, fizyki, biologii. Animacja pomaga wyjasnić sposób funkcjonowania modeli i rzeczywistych systemów; może na przykład dokonać wizualizacji przebiegu reakcji, której badanie empiryczne zezwala tylko na ustalenie wyników. Pozwala to na zupełnie inna jakość prezentacji niż w przypadku tradycyjnych środków dydaktycznych.
Znakomite efekty przyniesie zastosowanie programów multimedialnych do nauki języków obcych. Stosowanie ich w szkole pozwoli na polepszenie wymowy słów, utrzymanie wiedzy w pamięci i zoptymalizowanie nauki pod względem czasowym.
Sadze, ze zastosowanie multimedialnych programów edukacyjnych do kontroli wiadomości z przedmiotów takich jak: język polski, historia, geografia, nie tylko ułatwiają naukę tego przedmiotu, ale i w dużej mierze pozbawiają stresu towarzyszącego nieodłącznie tradycyjnym, szkolnym sprawdzianom.
Wiele zalet przemawia za szerokim zastosowaniem takich technik nauczania. Należy również zwrócić uwagę na fakt, ze oprogramowanie powinno być dostępne dla wszystkich nauczycieli w szkole, a po zaopiniowaniu przez Ministerstwo Edukacji Narodowej powinno trafić bezpośrednio do zainteresowanych nim szkol w cenie uzgodnionej z producentem.