Karty dźwiękowe- funkcja i zasada działania

Komputer osobisty ma standardowo wbudowany mały głośnik, który przeznaczony jest do wydawania pisków sygnalizują cych np. popełnienie przez użytkownika błędu podczas obsługi sprzętu. W momencie pojawienia się gier z efektami dźwiękowymi, programów do komponowania muzyki przy wykorzystaniu komputera osobistego oraz programów multimedialnych zaistniała konieczność wprowadzenia urzą dzenia, które umożliwili wierniejsze rejestrowanie i odtwarzanie dźwięków.

Zadaniem karty muzycznej jest przystosowanie sygnałów wychodzą cych z komputera do sterowania wzmacniacza elektroakustycznego lub zamiana sygnałów przychodzą cych z mikrofonu, radia, instrumentu muzycznego na postać cyfrow (format akceptowany przez komputer).

Do parametrów karty dźwiękowej należą:

ilość bitów reprezentują cy dźwięk (im więcej tym lepsza jakość dźwięku)
zakres częstotliwości akustycznych podczas zapisywania i odtwarzania
poziom zniekształceń nieliniowych i intermodulacyjnych
rodzaj syntezatora
rodzaj kompresji dźwięku
stosunek do szumów w wytworzonym sygnale akustycznym

Karta rozszerzeń pozwalają ca na odgrywanie oraz nagrywanie na komputerze dźwięku w formie plików muzycznych. Karty muzyczne umożliwiają także podłą czenie do nich głośników, wzmacniacza, mikrofonu oraz urzą dzeń MIDI.Obecnie w prawie każdym pececie znajduje się jakaś karta dźwiękowa. Najważniejszą jej częścią składową, jest przetwornik A/D-D/A (analog/digital-digital/analog), zmieniają cy sygnał analogowy w cyfrowy i odwrotnie, odpowiedzialny za nagrywanie i odtwarzanie plików WAV. Proces nagrywania nazywany jest samplingiem. Poziom (głośność) sygnału wejściowego, pochodzą cego np. z mikrofonu lub wejścia LINE IN jest mierzony w określonych odstępach czasu, zaś wynik pomiaru zapisywany w pliku WAV. Znajduje się w nim również informacje o parametrach nagrania, mają cych wpływ na jakość dźwięku i zapotrzebowanie na wolne miejsce na dysku. Sš to:

Rozdzielczość: określa, czy wartości pomiarowe zapisywane w pliku WAV mają zajmować 1 czy 2 bajty (8 czy 16 bitów). W jednym bajcie można zapisać wartości od 0 do 255, natomiast w dwóch bajtach wartości od 0 do 65535. Obecnie nawet najtańsze na rynku karty są już 16 bitowe.
Częstotliwość próbkowania: odstępy czasowe, w których dokonywany jest pomiar poziomu sygnału wejściowego. Częstotliwość próbkowania podawana jest w kilohercach(kHz), 1 kHz odpowiada 1000 pomiarów na sekundę. Najczęściej spotyka się karty próbkują ce z częstotliwościami 8, 11, 22, 44,1, 48 kHz. Najwyższy ton, jaki można nagrać odpowiada połowie wartości częstotliwości próbkowania. W przypadku karty posiadajšcej częstotliwość 44,1 kHz będzie to ok. 22000Hz. Ucho ludzkie potrafi odbierać dźwięki o częstotliwości do ok. 17000 Hz.